پوشاک سنتی زنان خوزستان

منتشر شده در تاریخ ۲۸ تیر، ۱۴۰۳

لباس محلی اقوام خوزستان شامل ( زنان عرب ):شله (روسری )، پیراهن بلند ، چادر عبایی و….

عبایه یا عبا :

چادر سیاه رنگی است که زنان عرب می پوشند و برخلاف چادرهای رایج در ایران ، در طرفین شانه های عبا بریدگی هایی وجود دارد که دست به راحتی از آن بیرون می آید تا در صورت وزش باد عبا به آسانی از بدن جدا نشود.

چِلّاب:

وسیله ای گیره مانند از جنس طلا یا نقره است که به وسیله آن شیله روی سر محکم بسته می شود و برای زیبایی بیشتر در آن نگینی معمولاً فیروزه ای به کار می برند.

شیله:

نوعی روسری است که زنان عرب از آن برای پوشش سر و سینه به شکل مقنعه استفاده می کننند رنگ این روسری سیاه است و جنس آن از ابریشم یا نخ خالص است و در دو نوع تابستانی که پارچه آن نازک است و زمستانی که به صورت ضخیم بافته شده وجود دارند . زنان ثروتمندی که برای تزئین سر و گردن خویش از مهره ای به نام ( قابچی ) استفاده می کنند از روسری های نازک تر استفاده می شود که از زیر آن مهره تزئینی دیده شود . معروف ترین نوع شیله ( فوطه ) نام دارد و شیله ای که از آلیاژ کتان بافته می شود و( بلبول ) نامیده می شود و مناسب فصل تابستان است .

شیله ای به نام ( جز ) از نوع مرغوب روسری زنان عرب خوزستان است .

عصّابه:

پارچه سیاه رنگی از جنس ابریشم یا کتان که زنان میانسال و مسن عرب دور سر خود می پیچند در این حالت شیله در بالای سر و زیر عصّابه قرار می گیرد در مراسم عزاداری نیز اغلب زنان از آن استفاده می کنند و برای نشان دادن حالی روحی خود روی عصّابه مقداری گل می مالند بزرگی یا کوچکی عصّابه به چند عامل بستگی دارد این عوامل عبارتند از سن ، طبقه اجتماعی و سیده بودن

زن بدین معنا که هرچه سن زن بیشتر باشد یا متعلق به طبقه اجتماعی بالاتری باشد به دور های عصّابه افزوده می شود و در حقیقت بزرگی عصّابه نمایانگر منزلت اجتماعی صاحب آن است .

در فرهنگ عامه عرب خوزستان انواع مختلفی درباره بستن عصّابه وجود دارد در زمان های گذشته یکی از ملوک عرب زنی خوش چهره داشت که روی پیشانی او خال بد شکلی قرار گرفته بود زن ملک با بستن پارچه ای به دور پیشانی مانع از دیده شدن این خال می شد . از آن زمان به بعد زنان عرب با دیدن این نوع بستن پارچه آن را مرسوم کردند . چه بسا منشا بستن عصّابه به همان داستان باشد.

بوشیه:

نام رویگردانی زنان عرب در گذشته بوده که اکنون به ندرت از آن استفاده می شود . جنس آن از حریر و به صورت توری بافته می شود .

ثُوب:

این لباس بلند و پهن است و جنس آن از تور است که رنگ آن اغلب سیاه و روی نِفنُوف پوشیده می شود که تا نیمه ساق پا و تا مچ دست را می پوشاند و از پشت گردن گره می خورد .

نِفنٌوف:

لباس بلندی است که زنان جوان معمولاً از رنگ های جیغ مانند : زرد، قرمز و نارنجی … و زنان میانسال از رنگ های تیره مانند : قهوه ای ، سورمه ای و سیاه استفاده می کنند.

لباس:

شلوار زنان عرب ( الباس ) نام دارد که فرقی با شلوارهای معمولی دیگر اقوام ایرانی ندارد جز این که در برخی مناطق پارچه شلوار تنگ و در بعضی مناطق گشاد دوخته می شود.

نویسنده

مهدیس قدرتی

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.