دبی دیکنسون در نمایشگاه منهتن

منتشر شده در تاریخ ۲۶ آذر، ۱۴۰۱

دبی دیکنسون (Debbie Dickinson) درباره ورودش به صنعت مدلینگ در اواسط دهه 70 می گوید:«این واقعاً تصادفی بود. او با هدف بازیگر شدن به نیویورک نقل مکان کرده بود، ذهنش پر از رویا بود، اما وقتی پیشاهنگ هایی که از آژانس مدل پاریس بازدید می کردند او را دیدند و به او پیشنهاد دادند که به فرانسه پرواز کند، همه چیز تغییر کرد.

دیکنسون می‌گوید: «روزی که وارد صحنه شدم، با لویی فرود (Louis Féraud) که یکی از بهترین طراحان لباس در سال 1975 محسوب می‌شد، کار کردم. من با شلوارک از بازار دستفروشی Les Puces وارد شدم و در آن زمان 600 دلار به نام خودم داشتم.»

او به مدت 7 سال در پاریس زندگی کرد، به موزه کارل لاگرفلد (Karl Lagerfeld) تبدیل شد و سنت لوران (Saint Laurent)، مدل خانه شنل، اولین مدل ایسی میاکه (Issey Miyake) و اولین مدل قرارداد آمریکایی برای جورجیو آرمانی بود. او می گوید:«در آن زمان تقریباً با همه کار می کردم.»

Prêt-à-porter به تازگی از سایه مد لباس بیرون می‌آمد و دیکنسون خود را در مرکز یک دایره خلاق مغناطیسی یافت که فرهنگ، هنر و مد را متحد می‌کند. “من در آن زمان متوجه آن نبودم اما واقعاً یکی از بزرگترین دوران حماسی در مد بود.”

او شباهت هایی را بین امروز و آن زمان شناسایی می کند. “این یک زمان واقعا خلاقانه است و دوره ای است که هنرمندان بزرگ در عرصه مد شروع به ظهور می کنند. دیکنسون می‌گوید:«ما شروع به تماشا و دیدن چرخش آونگ در یک لحظه ی کلاسیک کرده‌ایم. مجموعه های پاریس دوباره شروع به تبدیل شدن به چیزی فوق العاده برازنده و زیبا کرده اند که من واقعاً از آن خوشحالم. مد در حال بازگشت است. مد برای من به این معنی است که کسی می تواند چیزهای مختلف را از کمد لباس خود در آورد و کنار هم بگذارد اما به نظر برسد که واقعاً در لباس پوشیدن خود فکر کرده است.»

دیکنسون، مانند خود مد، در اختراع مجدد ماهر است. هنگامی که در دهه 90 مدلینگ را کنار گذاشت، به سمت روابط عمومی رفت؛ سپس “به طور پیش بینی شده ای در مسیر کیوریشن (به انگلیسی: Curation، فرآیند انتخاب، سازماندهی و مراقبت از اقلام موجود در یک مجموعه یا نمایشگاه) حرکت کرد.

او می‌گوید: “من همیشه از هنر قدردانی می‌کردم.” سال‌ها سفر به دور دنیا، تجربه صحنه‌های پاریس، میلان، توکیو، لندن، به او این امکان را داد که دایره اجتماعی خود یا خلاقیت‌های خود را گسترش دهد، و در ماه مه اولین موسیقی پاپ خود را افتتاح کرد. می‌خواستم روی هنرمندانی تمرکز کنم که تلاش می‌کنند تا نام خود را به گوش دیگران برسانند، اما استعدادهای برتری دارند و شناخته نمی شوند.»

“آمبره، بیداری و اختراع مجدد” (Ombre, Awakening and Reinvention) عنوان نمایشگاه فعلی او در منهتن است که آمیزشی از مد و هنر است. این نمایش از طریق مجسمه‌سازی، عکاسی و بوم، که آثار 11 هنرمند را به نمایش می‌گذارد، بازتابی است بر چگونگی سفر خلاقان از تاریکی به روشنایی، و پاسخی به دو سال گذشته ناآرامی‌های جهانی و ملی، بلایای آب و هوایی و همه‌گیری کووید 19.

گل‌های انتزاعی در مقیاس بزرگ توسط مگان هیکین تریانتافیلو که با اکریلیک و روغن اجرا شده‌اند، منحط‌ترین منسوجات لوکس را تداعی می‌کنند، اما دیکنسون نیز نقطه‌ای نرم برای هنر تصویرسازی دارد. او از ارته، وارهول و حتی پیکاسو به عنوان پیشگامان این حوزه یاد می کند. او می‌گوید: «به‌ طور سنتی دنیای هنر به تصویرسازی نگاه می‌کرد، اما فکر می‌کنم زمان آن فرا رسیده است که این روند به پایان برسد. “تصویرسازی یک هنر زیبای مطلق است.”

تصویرسازی مد در نمایشگاه هنری منهتن در مرکز صحنه قرار می گیرد

با تأکید بر این نکته، آدری شیلت، طراح سابق طرح هالستون در برگدورف گودمن، و تصویرگر قدیمی در رالف لورن، بیست اثر را به نمایش گذاشته است. نکته قابل توجه “Putting it Together” است، بوم بزرگی که طراح کهن الگویی را در حال کار به تصویر می کشد که ظاهری متناسب با مدل ها دارد، پارچه ها و استایل را قبل از اینکه مجموعه برای اولین بار به نمایش درآید، موشکافی می کند. در مورد هنری که از زندگی گذشته تقلید می کند، نقش الگوی قبلی دیکنسون و فرآیند صمیمی زنده کردن دید طراح را به یاد می آورد.

ایران عیسی خان، متولد تهران، هنرمند دیگری است که عکس‌هایش در مقیاس بزرگ از فرم‌های طبیعی به دلیل گنجاندن عکس‌هایش قابل توجه است، به ویژه به این دلیل که در دهه 80 از دیکنسون برای جلد ووگ و هارپرز عکاسی کرد. دیکنسون درباره عیسی خان می‌گوید: «او دقیق، تماشایی و کمال‌گرا بود. «شما ساعت‌ها می‌نشستید، زیرا او برای عکاسی زیبایی بهترین بود.» عکاس پس از گرفتن چهره های نفیس، چهار سال را صرف عکاسی از گل هایی کرد که فقط برای یک شب شکوفه می دهند. یک مرجان زرد غول پیکر چقدر مد است؟ دیکنسون با اشاره به چاپ دستی آرشیوی با رنگ آفتابی با عنوان «لذت طلایی» اشاره می‌کند که در واقع می‌تواند برای نمونه‌ای منفجر شده از پارچه معروف پلیسه ایسی میاکه باشد.

دیکنسون می‌گوید: «من همیشه دستی در فشن داشته ام. این واقعاً یک پایگاه امن برای من است، حتی اگر در حال حاضر کاملاً به دنیای هنر متعهد هستم.» او می‌گوید که تیم‌های طراحی رالف لورن، دونا کاران، مایکل کورس، مگی نوریس و نیکول میلر تاکنون از جمله بازدیدکنندگان نمایشگاه بوده‌اند و انتظار می‌رود که دیگر چهره‌های مد در تاریخ 6 اکتبر، زمانی که فضا میزبان یک گفتگوی هنری با مدیریت آنتونی باشد. دیکنسون که با برگزاری نمایشگاه بزرگ نیویورک در ماه مه آینده، هیچ نشانه ای از کاهش سرعت اختراع مجدد خود نشان نمی دهد، می گوید: «این در حال تبدیل شدن به مرکز طراحی است.

منبع: fashionunited.com

نویسنده

Mahtab Etemadi

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.