نور،دوربین،فشن!  : تاریخچه عکاسی مد و فشن

منتشر شده در تاریخ ۱۲ دی، ۱۴۰۳

« ترجیح می دهم کسی باشم که عکس می گیرد تا اینکه خودم یک عکس باشم. »_{سینمایی Lee}

عکاسی مد زیرشاخه ای محبوب،خلاقانه و بسیار رقابتی از عکاسی است که لباس ها و آیتم های وابسته به مد را ثبت و به تصویر می کشد.مدت‌ها قبل از اینکه رسانه‌های اجتماعی به پلتفرم های تبلیغاتی قوی تبدیل شوند، عکاسی به طراحان مد این آزادی را می‌داد تا خلاقیت‌های خود را به مخاطبان بیشتری بشناسند و به مردم این امکان را می‌داد تا از آخرین تغییرات دنیای مد آگاهی داشته باشند.

عکاسی مد در محیط های مختلف و با کانسپت های متفاوت صورت می گیرد که به سبک عکاس مربوط است. صحنه های ران وی،استودیو های عکاسی، فشن خیابانی و…شکارگاه های متفاوتی برای عکاسان مد محسوب می شوند! عکاسی مد وابسته به صنعت فشن است و با اهدافی تجاری برای معرفی پوشاک،عطر،محصولات زیبایی و…به کار گرفته می شود. با این حال عده ای از عکاسان مد از زاویه هنر به این حرفه نگاه می کنند و دست به خلق آثار هنری از ترکیب عکاسی و فشن می زنند.

به دلیل تصویر پر زرق و برق و اهمیت تجاری آن، عکاسی مد در طول سال ها به تنهایی به یک صنعت تبدیل شده است. عکاسی مد اغلب برای تبلیغات یا جلد مجلات مد مانند Vogue، Vanity Fair و Elle انجام می شود. این نوع تبلیغات یک امر ضروری برای طراحان لباس و برند ها محسوب می شود. عکاسی مد زیبایی‌شناسی خاص خود را توسعه داده است که در آن لباس‌ها و ترندها با حضور در مکان‌های جدید و ترکیب  اکسسوری‌های عجیب و غریب، تقویت می‌شوند.

اولین عکس‌های مد را می‌توان در دهه 1850 در دربار ناپلئون سوم ردیابی کرد که نشان‌دهنده سبک لباس پوشیدن ثروتمندان فرانسه است. با این حال، عکاسی مد تا اوایل قرن بیستم – زمانی که مد برای مخاطبان گسترده‌تری در دسترس قرار گرفت – محبوب نشد.

شیک پوشان نوظهور

تاریخچه عکاسی مد در اولین دهه‌های خود با مجلات مدی که عکس‌ها در آنها منتشر می‌شد، در هم تنیده شده است؛ زمانی که عکس ها جایگزین تصویرسازی های فشن شدند. در حالی که آغاز عکاسی مد مدرن به طور نمادین به سال 1911 نسبت داده می شود، اما محبوبیت آن از اواسط دهه 1930 گسترش یافت.

در حالی که تصاویر اولین مجلات مد از اواخر دهه 1800 – Harper’s Bazaar و Vogue – فقط با دست طراحی می شدند، این روند در سال 1913 به طرز چشمگیری تغییر کرد، زمانی که آدولف دی مایر به عنوان اولین عکاس رسمی Vogue منصوب شد. عکاسی مد در دهه‌های 1920 و 1930 در کنار برندهایی همچون Chanel، Balenciaga و Schiaparelli موفق به جریان سازی شیک پوشان نوظهور شد که بر استایل‌های متمایز خود از طریق عکس‌هایی با برنامه‌ریزی دقیق تأکید می کردند.

از سوی دیگر در این دو دهه ،جنبش فرهنگی سورئالیسم تاثیر عمیقی بر مجلات مد گذاشت.برخی از عکاسان مد دیدگاه های انقلاب گونه خود را به دست آوردند و سعی کردند بیانی بصری به آنها ببخشند. جورج هوینینگن(George Hoyningen) عکاس اصلی مجله فرانسوی ووگ و بعداً هارپرز بازار، که الهام بخش یک نسل بود از جمله این عکاسان تاثیرگذار در آن دوران است. آثار او منعکس کننده جذابیتی نقاش گونه با نور، سایه و فرم های کلاسیک بود.

مد نابود نشدنی است

از سال 1939  به بعد، آنچه قبلاً صنعت پررونق و قابل توجه عکاسی مد بود، به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد. ایالات متحده و اروپا به سرعت از یکدیگر فاصله گرفتند. آنچه قبلاً یک رابطه کاری مشترک و الهام‌بخش بود، با اشغال پاریس – مهد مد در آن زمان- و محاصره لندن به یک باره زیر و رو شد! از سوی دیگر، آنچه از عکاسی مد فرانسوی و بریتانیایی باقی مانده بود، غالباً با محتوای جنگ همپوشانی داشت. با این حال همان طور که طراحان لباسی همچون Dior صحنه مد را ترک نکردند،عکسان نیز ماندند و به ابتکارت خلاقانه ای رو آوردند.

«مد نابود نشدنی است» ساخته سیسیل بیتون در سال 1941 ، زنی خوش لباس را در حال تماشای آوارهایی که زمانی معبدی در لندن بود، نشان می دهد. به همین ترتیب، لی میلر(Lee Miller) نیز شروع به گرفتن عکس از زنان در پاریس و لندن کرد، و با مدل‌سازی جدیدترین طرح‌ها برای ماسک‌های گاز جنگی و دوچرخه‌سواری با بیگودی در موهایشان- از آنجایی که آنها برقی برای فر کردن موهای خود نداشتند- شروع کرد. تصاویری از این دست در چهره عکاسی مد آن زمان همچون زخمی می‌مانند و احساسات مشترکی را در بین دنیای مد و عموم مردم به نمایش می‌گذارند.

 عکاسان مد برای مستندسازی مسائل پیرامون آن زمان کار کردند ،حتی اگر در چارچوب مد نبود. این عکس ها به ویژه نشانه خوبی از احساسات مد روز آن زمان است. بسیاری احساس می کردند که عکاسی مد، به ویژه در زمان جنگ، بیهوده و غیر ضروری است. با این حال، تعداد معدودی که برای حفظ صنعت تلاش کردند، در طول مدت جنگ، این کار را به روش‌های جدید و مبتکرانه پیش بردند.

عکاسی مد در دوران پس از جنگ

 اوج شکوفایی عکاسی مد پس از جنگ جهانی دوم  آغاز شد. تاریخچه عکاسی مد و تکامل آن منعکس کننده ارزش های اجتماعی و شرایط تاریخی در حال تغییر است. در دهه‌های 1950 و 1960، پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از طراحان جدید ظهور کردند و میل به در آغوش کشیدن زرق و برق و زنانگی پس از سال‌ها ریاضت در زمان جنگ، به شدیدترین بیان خود دست یافت.از این رو رویکردهای جدیدی برای عکاسی به وجود آمد و برخی از محبوب‌ترین نام‌ها در عکاسی مد اثر خود را در تاریخ ثبت کردند.

در دهه 1950 یک پویایی تازه مجلات مد اصلی را تحت تأثیر قرار داد زیرا عکاسان رویکردی جذاب تر اتخاذ کردند: مدل‌ها وارد خیابان‌های شهر شدند! پس‌زمینه‌های استودیو با خطوط افق شهر جایگزین شدند و نماهای رسمی و ژست استودیویی دهه‌های قبل جای خود را به زیبایی‌شناسی روان‌تر دادند.و از اینجا بود که فشن خیابانی آغاز شد.

 در دهه 1970، تغییرات اجتماعی به طور کلی – به ویژه فمینیسم – بر نحوه بازنمایی زنان و مد تأثیر گذاشت. عکاسان زن بیشتری مانند  Sarah Moonو Deborah Turbeville  روایت‌های زنانه و دیدگاه‌های تازه‌ای را به مجلاتی مانند ووگ و هارپر بازار آوردند.این تصاویر مد، بینندگان را به تماشای صحنه‌های جدیدی دعوت می‌کرد.عکاسان با ترکیب مفاهیم عاطفی،جنسیتی و به چالش کشیدن مذهب ، زنان با اعتماد به نفس را در محیط های جذاب و ساختگی به تصویر می کشیدند؛تصاویر تحریک آمیزی که کمتر بر روی لباس ها و بیشتر بر شخصیت زن تمرکز داشت.

 در دهه 1980، نقش عکاسان مد اهمیت فزاینده ای پیدا کرد زیرا کمپین های تبلیغاتی نقش مهمی در تبدیل مد به یک صنعت پررونق بین المللی ایفا کردند. رفته رفته در قلب کار آنها علاقه به زندگی روزمره و افراد واقعی آشکار شد که به خاطر تمام ایراداتی که  آنها را منحصر به فرد می کرد زیبا بودند!

عکاسی مد معاصر:آزادی در خلاقیت و چالش

در طول چند دهه گذشته، توجه در عکاسی مد از تصویر برندها، تبلیغات و استاندارد قدیمی به تاکید بر سبک، تکنیک و خلاقیت منحصربه‌فرد عکاس تغییر کرده است و مرزهای بین اهداف تجاری و هنر مدرن روز به روز جابه جا می شوند. با نام های برجسته ای همچون Helmut Newton, Steven Meisel, Mario Testino به عکاسان مد مدرن آزادی بیشتری داده شده است تا خود را بیان کنند و اظهارات مبتکرانه و اغلب بحث برانگیز را ارائه دهند. امروزه عکاسی مد از مجلات مد فراتر رفته است ؛ به طوری که این عکس ها در کتاب‌ها ، گالری‌های هنری و موزه‌ها نمایش داده می‌شوند.

شایان ذکر است، فرانکا سوزانی، سردبیر سابق ووگ ایتالیا، عکاسی مد را با سفارش عکس‌های بحث‌برانگیز بسیاری از عکاسان تاثیرگذار، تکان داد . او به عکاسان آزادی خلاقیت کامل داد تا مسائل مدرن مانند محیط ‌زیست، نژادپرستی، سیاست، مصرف‌گرایی، جراحی پلاستیک و … را زیر سوال ببرند.

از این رو تصاویر مد امروزی سرشار از روایت های رنگارنگ و شاعرانه است. بودجه های کلان، طراحان صحنه و چندین سبک برای خلق فانتزی های استادانه به کار گرفته می شوند؛ و عکاسی مد فرآیندی شبیه به ساخت یک فیلم دارد.

معرفی فیلم:سینمایی LEE 2023

از پیراهن های رنگارنگ در تعطیلات تابستان تا لباس های خاکی در میانه جنگ جهانی دوم،ثبت شده از لنز دوربین لی میلر(Lee Miller) ! روایت زندگی عکاس و مدل فشن آمریکایی ، که در دوران جنگ جهانی دوم به عنوان عکاس و خبرنگار مجله ووگ به خط مقدم اعزام شد و عکس هایی تاریخی از آن زمان دلهره آور ثبت کرد. تصاویری که او جمع آوری کرده بود در مجله ووگ آمریکا به چاپ رسیدند.

عکاسی مد افسانه پر فراز و نشیبی را از سر گذرانده است؛ از کاخ ناپلئون سوم گرفته تا مجلات اولیه مد در قرن بیستم و تبدیل شدن به راهی برای به تصویر کشیدن مد به عنوان یک هنر زیبا.عکاسی مد هرگز در خلاء و سکوت نبوده است. عکاسان به طور مداوم مرزها را جابجا کرده اند و با تنش بین خواسته های هنری و تجاری، خلاقیت و نوآوری فنی زیادی به وجود آوده اند. این عکس ها چه به عنوان تصاویر مد یا تبلیغات، فرهنگ معاصر، رویدادهای جهانی و تغییرات چشمگیر، نقش زنان و زیبایی آنها را در طول تاریخ منعکس می کنند.

نویسنده

مینا صفی پور

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.