تاریخچه ی دکمه

منتشر شده در تاریخ ۳۰ مرداد، ۱۴۰۱

در زندگی مدرن و پرشتاب ما، جایی که ترندها یک شبه می آیند و می روند، ما اغلب می توانیم اساسی ترین چیزها را بدیهی بدانیم. ما در اینجا طرفدار بزرگ جزئیات کوچک هستیم و معتقدیم که باید به آنها ادای احترامی کنیم که شایسته آن هستند. با در نظر گرفتن این موضوع، فکر می‌کنیم که قهرمان گمنام هر لباسی را بررسی کنیم: دکمه.

دکمه ها از کجا آمده اند؟ اولین کسی که این بخش ضروری را که اغلب نادیده گرفته می شود، چه کسی بود؟

تاریخچه

تمدن دره ایندوس (The Indus Valley) را، با اختراع دکمه می شناسند. اولین دکمه ای که امروزه وجود دارد، به حدود 2000 سال قبل از میلاد برمی گردد و از یک پوسته منحنی ساخته شده است. اولین دکمه ها به عنوان تزئینات زینتی برای لباس افراد استفاده می شد که نشان ثروت یا موقعیت آنها بود.

دکمه ها سوراخ های کوچکی بر روی سطوح خود داشتند و با نخ به لباس متصل می شدند و اغلب به جای خطوط مستقیمی که امروزه می شناسیم، الگوهای هندسی را تشکیل می دادند. با گذشت قرن ها، دکمه بیشتر و بیشتر به عنوان یک بست برای لباس ها مورد استفاده قرار گرفت. مثلا، رومیان باستان از آن برای ثابت کردن لباس ها در جای خود با سنجاق استفاده می کردند.

در طول قرن ها، دکمه از یک وسیله ی تزیینی، به یک آیتم کاربردی تر تبدیل شد. قرون وسطی با خود اختراع سوراخ دکمه که بسیار مهم بود را به همراه داشت که قرار بود بی سر و صدا انقلابی در لباس ایجاد کند. طراحی بسیار ساده اما شیک و هندسی، این امکان را به دکمه می داد تا از شکاف ایجاد شده عبور کند و محکم در جای خود قرار گیرد. با این حال، زمان زیادی تا اختراع سوراخ دکمه و دکمه کاربردی ای که امروزه می شناسیم، مانده است.

قرن هجدهم

قرن هجدهم توسط کلکسیونرها عصر طلایی دکمه ها در نظر گرفته می شود. زیرا تنوع سبک ها و همچنین اندازه فیزیکی دکمه ها به طور چشمگیری افزایش می یابد. کت های مردانه نیاز به دکمه هایی در قسمت جلو، آستین ها، جیب ها و شکاف های پشت دارند. جلیقه و شلوار نیز با دکمه بسته می شد. اندازه دکمه رشد می کند و شکل آن به طور کلی در طول قرن صاف می شود و به صفحه تختی تبدیل می شود. ارزش تزیینات یک مجموعه مردانه در این دوره، که شامل گلدوزی با نخ فلزی و دکمه های نگین دار است، می تواند 80 درصد هزینه کت و شلوار را تشکیل دهد. بنابراین، دکمه های مجلل به بخش مهمی از نشان دادن وضعیت ثروت در لباس مردان طبقه بالا تبدیل شد.

دکمه‌ها همچنان برای سال‌های آینده در اختیار افراد ثروتمند و طبقه ی اشراف قرار گرفت. تا زمانی که تولید انبوه انقلاب صنعتی باعث شد که دکمه به یک کالای اصلی در همه‌جا تبدیل شود. شکل آن صاف شده و چهار سوراخ در سطح آن ایجاد شد. به این معنی که می توان آن را سریع و راحت تر به لباس متصل کرد.

همانطور که دکمه از یک توپ به یک صفحه ی صاف تبدیل شد، یکی دیگر از تغییرات قابل توجه در تکنیک تزئینی، استفاده از دکمه به عنوان یک پالت برای نقاشی بود. تصاویر نمایشی و پرتره های مینیاتوری که در آن دوره به عنوان آویز یا سنجاق پوشیده می شد، در نیمه دوم قرن هجدهم بسیار محبوب شد.

قرن نوزدهم و بیستم

یونیفرم نظامی

استانداردسازی یونیفرم های نظامی در اروپای قرن هجدهم منجر به تولید دکمه های تخصصی شد، که امروزه همچنان بخش عمده ای از صنعت دکمه سازی است. تعداد دکمه های مورد نیاز برای کت یک سرباز می تواند بین بیست تا سی باشد. هر کشور، منطقه و تخصص در داخل نیروهای مسلح، به طراحی های فردی خود نیاز داشت. البته دکمه‌های یکنواخت به زندگی غیرنظامی هم منتقل شدند، زیرا مشاغل مدرن مانند خطوط هوایی و سازمان‌های مجری قانون محلی به دکمه‌های مخصوص برای لباس‌های خود نیاز داشتند.

امروزه دکمه‌ها در رنگ‌ها و شکل‌های بسیار متنوعی عرضه می‌شوند، اما شکل صاف و دایره‌ای همچنان محبوب‌ترین شکل است. در خیاطی سنتی، دکمه شاخی (the horn button) معمولاً مورد علاقه است. اما در سال‌های اخیر شاهد افزایش جایگزین شدن آن با دکمه های دیگر، مانند دکمه کروزو (the corozo button) بوده‌ایم. این دکمه از دانه ی درخت کوروزو ساخته شده و به دلیل متفاوت بودن هر دانه، هر دکمه مانند اثر انگشت کاملا منحصر به فرد است.

دکمه‌ها با زیپ که در سال 1903 ثبت اختراع شد، رقابت کردند، اما تا دهه 1930 مورد استفاده عمومی قرار نگرفت. زیپ در ابتدا یک چیز جدید به حساب می آمد و نقش برجسته ای به عنوان تزئین در طراحی های طراحان برتر داشت.

استفاده از پارچه های کشسان و لباس های غیررسمی به طور فزاینده ای منجر به کاهش تقاضا برای بست های دکمه ای شده است. آن‌ها به نمادی از نوستالژی و سنت‌های نابهنگام تبدیل شده‌اند. همانطور که جین‌های رترو دکمه‌دار که توسط تولیدکنندگان جین در دهه 1990 معرفی شدند و یا استفاده مداوم از ردیف‌هایی از دکمه‌های کوچک در پشت لباس‌های عروس از دور خارج شدند.

در انتها می توان گفت که دکمه، یک عضو ضروری است؛ اما در اکثر اوقات به آن بی توجهی یا کم توجهی شده.

نویسنده

Mahtab Etemadi

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.