تاریخچه دستکش های زنانه

منتشر شده در تاریخ ۳ دی، ۱۴۰۳

«زن جذاب‌ترین موجودی است که به همان راحتی که دستکش‌هایش را تغییر می دهد، قلبش را نیز تغییر می‌دهد.»

Honore de Balzac ~

برخلاف سایر اکسسوری ها ،دستکش تاریخچه ای متفاوت و اصیل دارد و از زمانی که بشر تاریخ را ثبت کرده است پوشیده شده است.دستکش در گذشته نمادی از موقعیت اجتماعی ،آداب و رسوم و سنت ها بود. درابتدا افراد عمدتاً برای محافظت از دستکش استفاده می کردند چراکه شرایط سخت زندگی و کار به این معنی بود که پوشش های دستی ساخته شده از پوست و خز حیوانات، ابزاری ضروری برای بقا و محافظت از خود بوده است. با گذشت زمان، دستکش ها تا حدودی به یک آیتم نمادین تبدیل شدند. متون قرون وسطی به پاپ ها و سایر روحانیون اشاره می کند که دستکش هایی از ابریشم سفید به دست داشتند که با مرواریدهای ظریف تزئین شده بودند. دستکش های ساخته شده از پارچه های مجلل و نفیس در نهایت به اکسسوری تبدیل شدند که فقط توسط خانواده سلطنتی یا سایر اعضای عالی رتبه جامعه استفاده می شدند.  

ریشه دستکش ها به دوران یونان باستان بازمی گردد.در کتاب (اودیسه) ، هومر به زنی اشاره داشت که این آیتم را هنگام قدم زدن در باغ می پوشید. اما از قرن سیزدهم بود که دستکش ها با کاربرد مد وارد جامعه شدند. در قرن سیزدهم، دستکش‌ها به نمادی از ظرافت و مقام برای ملکه‌ها تبدیل شدند و اغلب از ابریشم یا کتان ساخته می‌شدند که تا آرنج کشیده می شد. در قرن شانزدهم، ملکه الیزابت روند جدیدی را برای دستکش ایجاد کرد و آنها را به یک اکسسوری بسیار تزئین شده با برش، نگین، مروارید، توری، گلدوزی، روبان و سرآستین‌های استادانه تبدیل کرد. با نگاهی به مسیر طولانی که این آیتم گذرانده است می توان دید که اوج شکوفایی آن  از زمان ملکه الیزابت شروع وبه عنوان اکسسوری مد راه خود را به دوران ویکتوریایی رسانده است.

چرا زنان در گذشته دستکش می پوشیدند؟

دو دلیل اصلی برای این اجبار وجود داشت:

1. حیا و نجابت: در بسیاری از جوامع، دستکش با حیا و شایستگی همراه بود. انتظار می رفت که زنان به عنوان بخشی از یک آیین نامه رفتاری گسترده که بر زنانگی و آراستگی تأکید می کرد، دست های خود را بپوشانند.
2. مد و استایل: دستکش یک اکسسوری مد روز بود و به عنوان آیتمی برای تکمیل اوت فیت ها قلمداد می شد.

دستکش ها در دوران ویکتوریایی:

• دستکش و موقعیت اجتماعی

ویکتوریایی ها نسبت به موقعیت اجتماعی وسواس داشتند. به همین دلیل، لباس‌ها و اکسسوری‌هایی که مردان و زنان ویکتوریایی می‌پوشیدند، با دقت انتخاب می شدند تا (پیامی) از موقعیت اجتماعی خود به عموم برسانند. زنان ثروتمند برای اینکه همه چیز را پوشیده نگه دارند و نشان دهند که آنقدر ثروتمند هستند که افراد دیگر برای آنها کارهای سخت را انجام می دهند، دستکش به دست می‌پوشیدند.آنها همچنین دست های رنگ پریده، نرم و ظریف خود را با دستکش می پوشاندند تا ظاهر بی آلایش خود را حفظ کنند. در این دوران، دستکش‌ها فقط راهی برای نشان دادن موقعیت اجتماعی نبودند، بلکه راهی برای پنهان کردن آن نیز بودند! زنان طبقه کارگر می‌توانستند دست‌های خشن خود – در اثر کار زیاد- را با دستکش بپوشانند تا نشان دهند که از طبقه اجتماعی بالاتری نسبت به آنچه که بودند برخوردارند.

• آداب پوشیدن دستکش در دوران ویکتوریایی

در دوره‌ای که به‌طور باورنکردنی به آداب معاشرت می‌پرداختند، حتی عمل ساده پوشیدن دستکش با فهرستی طولانی از (قوانین) همراه بود که زنان باید از آنها پیروی می کردند. کتاب‌های آداب معاشرت ویکتوریایی به زنان توصیه می‌کنند که «هرگز بدون دستکش بیرون نروند».انتظار می رفت که زنان متواضع قبل از ورود به عرصه عمومی به طور کامل پوشش داده شوند. دستکش های ظریف در تمام طول سال، بدون توجه به آب و هوا، پوشیده می شدند؛ به ویژه در رویدادهای مهم و رسمی مانند جشن ها و  مهمانی های شام. در هنگام سرو غذا نیز زنان باید قوانین خاصی را درباره دستکش ها رعایت می کردند: انتظار می‌رفت که دستکش‌ها در هنگام شام درآورده شوند، اما قبل از نشستن روی میز نمی‌توانستند آن‌ها را دربیاورند.درطول صرف غذا نیز باید دستکش ها را بر روی دامن خود می گذاشتند و آن را با دستمال می پوشاندند.

گذر دستکش ها از قرن بیستم

• دهه های 1900 و1910

درحالی که رفته رفته ایده آل های سختگیرانه ویکتوریایی در جامعه محو می شد همچنان دستکش ها از اکسسوری های محبوب پیروان مد بودند.زنان اغلب در رویدادهای اجتماعی دستکش می پوشیدند، به ویژه زنان در جامعه متوسط ​​و طبقه بالا. در طول روز دستکش های چرم یا جیر که ساعد آنها را می پوشاند انتخاب آنها بود. این دستکش‌ها معمولاً دارای ردیف‌هایی از دکمه‌های زیبا بودند که از مچ تا بالاتر از آرنج امتداد داشتند.همچنین در این دوره زمانی ،انتظارات از طراحی و دوخت دستکش ها بالا رفته بود؛پوشیدن دستکش های نامناسب نشان دهنده این بود که فرد از طبقه پایین جامعه است. در رویداد های عصر، زنان دستکش های مجلل از جنس ابریشم و چرم می پوشیدند که از نظر طراحی رسمی تر بودند و تا بازو امتداد داشتند؛این دستکش ها همچنین با گلدوزی زیور داده می شدند. رنگ های خنثی مانند سفید،عاجی و طوسی در آن زمان رایج بودند اما زنان به دستکش هایی با رنگ های پاستلی مانند سبز روشن و یاسی نیز علاقه نشان می دادند.

• دهه 1920 و دستکش های فلاپر

جنگ جهانی اول باعث کمبود جنس هایی مانند چرم و جیر شد؛ این امر همراه با تغییر نگرش در جامعه باعث شد تا پوشیدن دستکش اندکی کاهش یابد. با این حال فلاپرها¹ و دیگر زنان شیک پوش در طول دهه بیستم هنوز دستکش‌ها را برای تکمیل اوت فیت خود می‌پوشیدند. دستکش های فلاپر اغلب از توری شفاف و سبک ساخته می شدند و کاربرد بیشتری برای مناسبت های خاص مانند مسافرت، مهمانی های مجلل یا عروسی داشتند.از دیگر جریان هایی که در این دهه به  شکوفایی در طراحی دستکش منجر شد،دوره هنر دکو² بود که باعث شد دستکش‌ها بیش از هر زمان دیگری شیک‌ترشوند. اغلب، آنها را با طرح‌های مجلل، گلدوزی یا جزئیات هندسی تزئین می‌کردند تا با لباس‌هایی که در آن زمان رایج بود، مطابقت داشته باشند.

1. فلپرها خرده‌فرهنگی از زنان جوان غربی بودند که پس از جنگ جهانی اول و در دهه 1920 به دلیل استایل های هنجارشکن خود برجسته شدند. ↩︎
2. آرت دکو یک سبک تزئینی بین‌المللی بود که از سال 1919 تا 1939 اجرا می‌شد. این سبک درابتدا به عنوان(استایل مدرن ) شناخته می‌شد. ↩︎

• دهه 1930 و دستکش های رسمی

دستکش ها در دهه 1930 به دلیل تغییر ترندها محبوبیت کمتری پیدا کردند. با این اوصاف، هنوز در مواقع بسیار رسمی مورد استفاده قرار می گرفتند : دستکش های چرمی زیبا برای جشن ها، اپرا و سایر رویدادهای مهم جامعه محبوب بودند.از آنجایی که در این دهه دستکش ها محبوبیت کمتری پیدا کردند، زنان فقط چند جفت از آنها داشتند. به همین دلیل، دستکش‌ها تقریباً به رنگ های خنثی همچون عاج، قهوه‌ای یا مشکی طراحی می شدند تا بتوانند تکمیل کننده انواع مختلفی از اوت فیت ها باشند.

نیمه دوم قرن بیستم و فشن آیکان ها

با شروع جنگ جهانی دوم، استفاده از این اکسسوری کم رنگ تر از قبل شد. پس از پایان جنگ، جکی کندی– نویسنده و همسر رئیس جممهور آمریکا-  آنها را به مد بازگرداند زیرا همیشه با دستکش در مجامع عمومی دیده می شد.تقریباً در همان زمان، مرلین مونرو این آیتم را در فیلم های خود به اکسسوری جذاب تبدیل  کرد.

در اواخر دهه 1980، دستکش ها به عنوان آیتم تکمیل کننده استایل، به ویژه در صنعت موسیقی مورد استفاده قرارمی گرفتند. مدونا اغلب با یک جفت دستکش توری دیده می شد.

اکسسوری هایی برای دنیای مدرن

امروزه دستکش ها در دنیای مد درحال تجدید حیات هستند و صحنه های ران وی شاهد حضور تعداد بیشتری از این اکسسوری هستند. کارل لاگرفلد، طراح مشهور، از فشن آیکان های معاصری بود که همیشه با دستکش های چرم مشکی دیده می شد و در طراحی هایی که برای برند شنل انجام میداد از این آیتم غافل نمی شد. اگرچه امروزه مردم برای داشتن بیانیه های بهتر مد ترجیح می دهند دست های خود را نپوشانند ،نمی توان منکر این شد که این اکسسوری ها در شرایط و در استایل درست،جذابیت چندبرابری به استایل های زنانه می بخشند.

از روزهای اولیه تمدن تا ظرافت دهه 50، از پادشاهان تا ستاره های هالیوود و بازیگران مدرن امروزی، به راحتی می توان دید که چگونه دستکش ها همیشه در جامعه مدرن جا می گیرند و خود را در عین حفظ اصالت با جریان ها همسو می کنند.با اینکه مد، دنیای گسترده ای است اما آیتم های معدودی پیدا می شوند که همزمان بیانیه ای از قدرت،اصالت و ظرافت زنانه را ارائه دهند؛بی شک دستکش از این آیتم های کمیاب برای استایل شماست!

نویسنده

مینا صفی پور

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.