بررسی استایلهای خیابانی در شهرهای ایران (تهران،تبریز،رشت…)

استایل های خیابانی در شهرهای ایران که چند موردش و در ادامه بررسی میکنیم ترکیبی از مد جهانی،فرهنگ محلی و شرایط اجتماعی/اقتصادی است:
تهران
* تنوع و سرعت تغییر: پایتخت به دلیل جمعیت جوان و حضور رسانهها/برندها بیشترین تنوع را دارد. از استایلهای هیپهاپی و اسکیتری تا مینیمال و شیکِ اینستاگرامی دیده میشود.
خیابان ولیعصر، انقلاب، کریمخان و محدودهی مراکز خرید مدرن مثل پالادیوم یا ایرانمال کانون نمایش استایلها هستند.
* حضور تأثیر غربی و آسیای شرقی (بهویژه K-pop و فرهنگ کرهای) محسوس است.

🔹 شیراز
• روحیهی شاعرانه و هنری در استایلها دیده میشه.
• استفاده از رنگهای ملایم و گرم (زرشکی، سبز یشمی، بژ).
• مانتو یا روپوشهای طرحدار با گلدوزی یا پارچههای الهامگرفته از طرحهای کاشیکاری.
• اکسسوری: کیفهای دستدوز یا پارچهای، روسریهای چاپ هنری
⸻


🔹 تبریز
• پوشش خیابانی تمیز و شیک، نزدیک به استایل ترکی مدرن.رنگها در مقایسه با تهران یا شیراز، کمی سنگینتر و رسمیتر انتخاب میشوند.
* در اطراف مراکز خرید مثل لالهپارک یا بازار تبریز، ترکیب “مد مدرن و سنتی” را زیاد میبینیم.
• کتهای چرمی، شلوارهای فیت یا نیمهاسلیم، مانتوهای کوتاه و ساده.
• رنگهای غالب: مشکی، سورمهای، زرشکی.
• کفشهای چرمی یا کتانی برنددار، اغلب استایلها خیلی مینیمال و کلاسیک هستند.
⸻


🔹رشت
* روحیهی کافهنشینی و هنری: رشت به خاطر فضای روشنفکری و کافههای فراوان، استایل خیابانیاش نزدیک به آرتیستی و آلترناتیو است.
* بوهمین و وینتیج: ترکیب لباسهای وینتیج، مانتوهای آزاد، شالهای طرحدار و اکسسوریهای هنری (گردنبندهای دستساز، کیفهای پارچهای) در خیابانهای مرکزی و اطراف سبزهمیدان خیلی به چشم میآید.
* الهام از طبیعت شمال: رنگهای سبز، قهوهای و خاکی بیشتر از شهرهای دیگر دیده میشوند، مخصوصاً در کتانیها یا بارانیها.
* فضای دانشجویی: حضور دانشگاه گیلان باعث شده استایل دانشجویی پررنگ باشد؛ راحت، خلاقانه، گاهی دستساز یا دیوایوای (DIY).
* نزدیکی به مد اروپایی: چون شمال همیشه در ارتباط با گردشگرها بوده، تأثیر اروپایی – بهویژه در کتوشلوارهای غیررسمی، بارانی و بوت – زیاد دیده میشود.
* در مقایسه با تبریز (مرتب و برندمحور) یا شیراز (رنگین و شاعرانه)، رشت بیشتر تجربهگرایانه و آزاد است.


🔹اصفهان
* کلاسیک و ساختارمند: اصفهان شهریه با ریشهی تاریخی و فرهنگی قوی. استایل خیابونی اینجا معمولاً مرتبتر و کلاسیکتره.
* رنگها: تمایل به رنگهای سنگین (سرمهای، مشکی، طوسی) بیشتر از شهرهایی مثل رشت یا شیراز دیده میشه.
* محافظهکارانهتر: بهخاطر بافت سنتی، پوشش در خیابونهای اصلی معمولاً رسمیتره. ولی در جمعهای دانشجویی (بهخصوص اطراف دانشگاه اصفهان) استایلهای مدرنتر و هیپستری پیدا میشه.
* اکسسوری: کتونیهای برند و کیفهای چرمی دستی خیلی رایجه.

🔹هرمز
* جزیرهی رنگها: هرمز به خاطر خاکهای رنگین و فضای هنری که بهخصوص در سالهای اخیر شکل گرفته، محل ظهور استایلهای خیلی آزاد و هنریه
* بوهمین و هنری: لباسهای گشاد، پارچههای محلی، شالهای دستساز و رنگهای تند (قرمز خاک هرمز، نارنجی، فیروزهای) غالباند.
* جامعهی هنری: چون هرمز محل برگزاری جشنوارههای هنری و موسیقی خیابانیه، استایلهای آلترناتیو، دستساز و گاهی اوقات شبیه فستیوالهای جهانی دیده میشه.

🔹قشم
* ترکیب سنت و مدرن: قشم با جامعهی بومی و تجاری خودش یه استایل خاص داره. از یک طرف لباسهای محلی (نقاب، شلوار بندری، روسریهای گلدار) و از طرف دیگه جوانهایی که به مد روز گرایش دارن.
* رنگ و طرحهای محلی: پارچههای بومی قشم (رنگهای طلایی، قرمز و طرحهای سنتی) توی استایل خیابونی هم راه پیدا کرده.
* بازار و اقتصاد: چون قشم مرکز خرید و تجارت هم هست، برندها و فستفشن وارداتی راحتتر پیدا میشن، پس بخشی از استایل خیابونی اینجا به شدت برندمحوره.
* استایل ساحلی: راحتی و سبکی (صندل، شلوارهای آزاد، تیشرت) در قشم به خاطر اقلیم گرم و ساحلی بودن خیلی رایجه.


📌به طور کلی:
• تهران و تبریز → مدرن و مینیمال.
• شیراز و اصفهان → هنری و فرهنگی.
• رشت → بارانی و طبیعتی.
• هرمز و قشم → رنگی، آزاد، بومی و اگزوتیک.
نویسنده

معصومه حسنی اصل
شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.
۰ دیدگاه