تحلیل ترند های پارچه های سال ۲۰۲۶ و تاثیر آن ها بر طراحی لباس های ایرانی
با ورود به سال ۲۰۲۶، روندهای جهانی پارچه تحت تأثیر عوامل مختلفی چون پایداری، فناوری‌های نوین، بازگشت به اصالت و هویت فرهنگی، دچار دگرگونی‌های عمیقی شده‌اند.در این میان، طراحی لباس ایرانی نیز که در پی یافتن تعادلی میان سنت و مدرنیته می باشد، می‌تواند از این جریان‌های جهانی الهام گرفته و آن‌ها را با فرهنگ، اقلیم و سلیقهٔ بومی خود همسو کند. در سال ۲۰۲۶، تولیدکنندگان پارچه، طراحان مد و برندها تمرکز بیشتری بر سه حوزهٔ کلیدی گذاشته‌اند: پایداری، فناوری و بازگشت به اصالت.
1_ پایداری پیشرفته
استفاده از پنبه احیاشده (regenerative cotton)، ترکیب‌های بازیافتی مثل پلی‌استر بازیافتی (rPET) و فیبرهای جدید همچون کنف (hemp) یا بامبو_ پنبه در حال رشد هستند.
فرآیندهای رنگرزی کم‌آب، رنگ‌های طبیعی، و چرخهٔ بسته (circular economy) در تولید پارچه جدی گرفته شده‌اند.
فیبرهای سلولزی نوآورانه (مثل لیوسل/تن‌سل) که ضمن نرمی و عملکرد مناسب ، اثربخشی زیست‌محیطی بیشتری نیز دارند.
2 _ فناوری و عملکرد بالا
پارچه‌هایی با عملکرد بالا (مثلاً تنظیم دما، ضدباکتریال، تنفس‌پذیری) به مراتب بیشتر استفاده میشوند.
مواد بیوفابریک‌شده (biofabricated materials) مانند چرم‌های قارچی (mycelium leather) یا فیبرهای جدید از ضایعات کشاورزی، در حال ورود به صنعت مد هستند.
3 _ بافت، سبک و حسّ بصری
سبک “سبک بودن” (lightness) یکی از شاخص‌هاست: پارچه‌های نازک، بافته‌های باز (open-weave)، بافت‌های لطیف که جریان هوا را بهتر عبور می‌دهند.
برگشت به اصالت، یعنی استفاده از بافته‌های دستی، پارچه‌های منطقه‌ای، طراحی‌های سنتی و بافت‌هایی که حس” دست ساز بودن ” دارند.
رنگ‌ها و تکنیک‌های جدید رنگرزی: رنگ‌های خاکی، طبیعی، ملایم، همچنین روند رنگ‌های تازه و بصیرت‌بخش دیده خواهند شد
4 _ تم‌ها و روایت‌های طراحی
بر اساس گزارش‌ها، تم‌هایی مانند «بازگشت به میراث» (Heritage Revival)، «اتحاد با طبیعت» (Nature’s Embrace) و «فناوری مد محو» (Techno Couture) در پارچه‌ها نیز به چشم می‌خورند.
تأثیر این روندها بر طراحی لباس در ایران
حال که روندهای جهانی مشخص شد، باید در نظر داشت که ( چگونه می‌توان ، با توجه به شرایط فرهنگی، اقلیمی و بازار ایرانی ، این روند ها را در طراحی لباس ایران به کار گرفت؟! )
📌تطبیق پارچه‌های پایدار با بازار ایران
با توجه به اینکه بازار ایران به سمت تولید داخلی و کاهش واردات گرایش دارد، استفاده از پارچه‌های بازیافتی، کنف، بامبو، لیوسل می‌تواند مزیت به حساب آید .
برندها و طراحان ایرانی می‌توانند از این روند برای ایجاد برند «مسئولیت‌پذیر» استفاده کنند ؛ که این مورد می‌تواند برای مخاطب شهری و نسل جوان جذاب باشد.
هنجار پوشش و حجاب در ایران، به‌ویژه برای بانوان، حائز اهمیت است ؛ بنابراین پارچه‌های با کیفیت بالاتر (نرم‌تر، سبک‌تر، تنفس‌پذیرتر) که با قاعده حجاب نیز هماهنگ هستند، می‌توانند از استقبال خوبی برخوردار باشند .
📌کاربرد فناوری و عملکرد بالا در پوشاک ایرانی
در ایران با شرایط اقلیمی متنوع (گرما، رطوبت، سرما)، پارچه‌های تنظیم‌کننده‌ی دما، ضدباکتریال یا سریع‌خشک‌شونده می‌توانند نقطهٔ تمایز باشند؛ به ویژه برای تولید پوشاک روزمره، پوشاک ورزشی یا پوشاک شهری.
طراحان می‌توانند با بهره‌گیری از ترکیبات عملکردی و در عین حال طراحی شده مطابق ترند ها ، برای پوشاک متناسب با عرف جامعه ایرانی ، آیتم هایی را به بازار پوشاک زنانه ایرانی عرضه کنند که هم زیبا باشد هم کاربردی.
📌طراحی بافت و سبک مناسب فرهنگ ایرانی
بافت‌های دستی، پارچه‌های منطقه‌ای (مثلاً الهام گرفته از بافندگی‌های محلی ایران)، و ترکیب میراث با مد روز، برای بازار ایران بسیار جذاب و پر مخاطب است؛ مردم به نمادها، دست‌سازی و اصالت علاقمندند.
رنگ‌های خاکی، طبیعی، ملایم که در روندهای جهانی آمده‌اند، می‌توانند با رنگ‌های سنتی ایرانی (مثل فیروزه‌ای، زرشکی، نسکافه‌ای) ترکیب شوند تا حس بومی و مدرن را هنزمان القا کنند.
پارچه‌های سبک‌تر برای تابستان‌های گرم ایران مناسب‌ترند؛ بنابراین روند سبک بودن پارچه‌ها را باید به کار گرفت. (مثلاً ویسکوز، لینن، بافت‌های باز)
برای پوشاک زنانه ایرانی ، که اغلب باید پوشیده باشد، و در عین حال احساس راحتی ایجاد کند، پارچه‌های بافت ریز، پوشش مناسب، وزن کم و جریان هوا بالا می‌توانند کاربردی باشند.
📌چالش‌ها و فرصت‌ها
در مورد چالش‌ها:
هزینهٔ اولیهٔ واردات یا تولید پارچه‌های نوآورانه ممکن است بالا باشد، خصوصاً با محدودیت واردات و تحریم‌ها در ایران.
مصرف‌کننده ایرانی ممکن است به لحاظ قیمت حساس باشد؛ پارچهٔ عملکردی یا پایدار نیز ممکن است قیمت بالاتر داشته باشد
زیرساخت تولیدی در ایران ممکن است برای برخی پارچه‌های جدید (مثلاً بیوفابریک) آماده نباشد.
در مورد فرصت ها :
امکان برندینگ مثبت: طراح ایرانی که می‌گوید «پارچهٔ ما این ویژگی را دارد…» می‌تواند توجه بیشتری جذب کند و منحصر به فرد باشد .
توانایی ترکیب اصالت ایرانی با مدرنیت: استفاده از بافت‌های محلی، تکنیک‌های رنگرزی طبیعی در کنار طراحی روز بسیار جذاب جلوه میکند .
فرصت صادرات : اگر لباس با پارچهٔ پایدار یا نوآورانه تولید شود که به لحاظ کیفیت مقبول باشد ، امکان ورود به بازارهای بین‌المللی (یا کشورهای منطقه) وجود خواهد داشت .
روندهای پارچه در سال ۲۰۲۶ نشان می‌دهند که پارچه صرفاً بستر طراحی نیست، بلکه خود یکی از پیام‌های برند و سبک زندگی استبرای طراحی لباس در ایران ، انتخاب پارچه‌های با مشخصه‌های جدید (پایدار، سبک، عملکردی) به‌عنوان عنصری متمایز ، طراحی‌ای که هم با فرهنگ ایرانی هماهنگ باشد (پوشش، رنگ، بافت) و هم با سبک جهانی پیش رود وتوجه به بازار داخلی (مصرف‌کننده ایرانی) که هم خواهان زیبایی و هم کاربرد است ، در نظر گرفته میشوند
نویسنده
ساغر شاهسون
شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.
۰ دیدگاه