اهمیت کلاه در ایران
در زمان های قدیم کلاه برای مردان مثل پوشش سر برای زنان بود و همان طور که زنان نمی توانستند بدون پوشش به خیابان بیایند مردها نیز بدون کلاه دیده نمی شدند .
در آن زمان کسانی که که توانایی خریدن کلاه را نداشتند سرشان را با دستمال ، شال یا مانند آن می پوشاندند .
در آن زمان کلاه را نشانه ی مردانی می دانستند و نداشتن آن موجب اهانت می شد .
چیزی که جالب است بدانید شاٌن هر مردی که در اجتماع بالا می رفت به همان اندازه بر طول کلاه او افزوده می شد .
در آن زمان یک سوگندی داشتند که مربوط به کلاه بود و می گفتند:(به کلاه مردانه ات قسم )
و‌بیشتر از باقی لباس ها برای کلاه هزینه می کردند و کلاه لوازم اولیه پوشش هر مرد به حساب می آمد تا جایی که هنگام خواب ، با عرقچینی به نام ( شب کلاه ) می خوابیدند و برای روزها در داخل کلاه ، عرقچینی داشتند که اگر به هر دلیلی کلاه از سر افتاد سر فرد برهنه نماند .
کلاه ها اسم های جالبی داشتند مثل تاج، کلاه راسته، باشلق، دستار، دیهیم و کلاه های نمدی
استفاده از کلاه در ایران در دوره های سلطنت قاجار ، افشارین و ساسانیان در ایران بسیار رایج بوده با ظهور اسلام و ورود به ایران استفاده از عمامه بین ایرانیان باب شد .
استفاده از کلاه در عشایر ایران نیز مرسوم است و هریک از کلاه مخصوص خود استفاده می کنند برای مثال می توان به اقوام و عشایر بختیاری و قشقایی اشاره کرد که هر کدام کلاه مخصوص به خود را به سر می گذراند .
در دوره قاجار و قبل از آن استفاده نکردن کلاه را بی احترامی و بی آبرویی می دانستند و شخصی که کلاه بر سر نداشت را دیوانه و بی آبرو می دانستند.
نویسنده
مهدیس قدرتی
شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.
۰ دیدگاه