فشن در آمریکا

منتشر شده در تاریخ ۱۹ شهریور، ۱۴۰۱

ایالات متحده در کنار فرانسه، ایتالیا، بریتانیا، آلمان و ژاپن یکی از کشورهای پیشرو در صنعت طراحی مد است. به غیر از لباس های حرفه ای تجاری، مد آمریکایی متنوع و عمدتا غیر رسمی است. در حالی که ریشه‌های فرهنگی متنوع آمریکایی‌ها در لباس‌هایشان، به‌ویژه لباس‌های مهاجران اخیر منعکس می‌شود، کلاه‌های گاوچران، چکمه‌ها، شلوار جین و ژاکت‌های موتورسیکلت چرم نمادی، از سبک‌های خاص آمریکایی هستند.

شهرهای نیویورک و لس آنجلس، مراکز صنعت مد آمریکا هستند. آنها به عنوان پایتخت های برجسته مد در نظر گرفته می شوند. شهر نیویورک به طور کلی به همراه پاریس، میلان و لندن به عنوان یکی از “چهار پایتخت بزرگ” مد جهانی در نظر گرفته می شود.

تاریخچه

استعمارگران فرانسوی در ایالات متحده از مدهای اروپایی ای که از سرزمین اصلی خود آورده بودند، استفاده می کردند. مسافران مستعمره پلیموث (Plymouth) مد انگلیسی جدید پادشاه چارلز اول را پذیرفتند. یقه نواری که از توری یا کتان ساخته شده بود. لباس‌های مردانه شامل زیرپوش کتان که بالشتک‌دار و با آستین‌های بلند بود که گاهی با یقه‌های پارچه‌ای و سرآستین‌های سفید که در تضاد با لباس‌های تیره، شلوارهای گشاد تا روی زانو و جوراب‌های نخی یا پشمی تا زانو پوشیده می‌شد. کلاه نمدی همیشه و حتی در داخل خانه استفاده می شد. این استانداردی بود که در آن زمان توسط مردان تعیین شده بود؛ زیرا در آن روزها، مردان به شدت از کچل شدن خجالت می‌کشیدند. زنان لباس آستین کوتاهی می پوشیدند که با روبان بسته می شد، کتانی به طول مچ پا (گاهی اوقات چند لایه)، لباس مجلسی مناسب یا بالاتنه دکمه دار (آستین ها را می توان روی شانه ها دوخت یا با روبان وصل کرد) به طول مچ پا. دامن، جوراب و پیش بند. زنان مسافر همیشه موهای خود را به عقب کشیده و با کلاهی به نام کوف (coif) می پوشاندند.

در سال 1634، در ماساچوست (Massachusetts)، توری، گلدوزی، روف و نخ طلا ممنوع شد. دستکش های معطر، زیورآلات کفش های تزئینی، کلاه های با خز بیش از حد و گردنبند و حلقه های مروارید متعدد نیز مجاز نبودند. محدودیت‌های اضافی در سال 1639 اضافه شد که مستعمره‌نشینان فقیر را ملزم می‌کرد تا مطابق با جایگاه خود لباس بپوشند و روسری‌های ابریشمی و سایر ظروف زیبا را ممنوع کنند. موهای باز و آستین کوتاه ممنوع شد. بریجت بیشاپ (Bridget Bishop) به دلیل “لباس نمایشی” به جادوگری متهم شد. لباس او، مشکی با نیم تنه قرمز، و تزئین شده با نخ های چند رنگ، به عنوان مدرکی علیه او پذیرفته شد. شواهد بیشتر نشان داد که او از رنگرز شهر خواسته بود تا «تکه‌های توری مختلفی» را که گفته می‌شد «شکل‌های بلند و نامتعارف» دارند، رنگ کند.

هنجارهای مد با گذشت دهه ها بسیار تغییر کرده است. ایالات متحده آمریکا به طور کلی روندهای تاریخ مد غربی را دنبال کرده و در برخی موارد رهبری کرده است. آنها دارای برخی از سبک های لباس منطقه ای منحصر به فرد، مانند لباس های غربی هستند.

شلوار جین آبی در دهه 1850 توسط لوی اشتراوس (Levi Strauss)، تاجر آمریکایی آلمانی الاصل در سانفرانسیسکو به عنوان لباس کار رایج شد و یک قرن بعد توسط بسیاری از نوجوانان آمریکایی پذیرفته شد. آنها در حال حاضر به طور گسترده در هر قاره توسط افراد در هر سن و طبقات اجتماعی پوشیده می شوند. در کنار لباس‌های غیررسمی انبوه، شلوار جین آبی شاید سهم اصلی فرهنگ آمریکایی در مد جهانی باشد. سایر روندهای مد که از ایالات متحده شروع شده اند، شامل پوشیدن لباس های ورزشی به عنوان مد در کنار پوشیدن کفش های ورزشی مانند Converse یا Nike است. Athleisure (لباس‌های غیررسمی و راحت که هم برای ورزش و هم برای پوشیدن روزمره مناسب هستند.) نیز در حدود سال 2012 در ایالات متحده رایج شد و از سال 2017 این روند بر بازار ایالات متحده غالب شد. Athleisure به دلیل توانایی آن در پر کردن شکاف بازار، بر ایالات متحده تسلط یافت؛ زیرا لباس ها معمولاً هم راحت، هم شیک و هم کاربردی نبودند.

صنعت مد

مقر بسیاری از برندهای طراح برجسته مانند Ralph Lauren Corporation، Calvin Klein، J.Crew، Michael Kors، Alexander Wang، Vera Wang، Marc Jacobs، Oscar de la Renta، Diane von Furstenberg، Donna Karan و Victoria’s Secret در آمریکاست.

یک روند جدید هم در ایالات متحده به سمت لباس های پایدار منجر به ظهور تی شرت های پنبه ای ارگانیک از برندهایی مانند BeGood Clothing شده است. هفته مد نیویورک نیز یکی از تاثیرگذارترین هفته های مد در جهان است و هر سال در اواخر تابستان برگزار می شود.

تنوع منطقه ای و فرهنگی

هنجارهای پوشش در ایالات متحده به طور کلی با هنجارهای کشورهای غربی پسا صنعتی سازگار است و از اواسط قرن بیستم تا حد زیادی غیررسمی شده است. پوشاک در ایالات متحده نیز به عوامل مختلفی از جمله مکان، محل برگزاری، و عوامل جمعیت شناختی مانند قومیت بستگی دارد. شلوار جین یک روند ثابت مد در بین تمام طبقات است، با تغییرات زیادی هم در قیمت و هم از نظر سبک.

ایالت های غربی معمولاً به دلیل لباس پوشیدن غیر رسمی تر از ایالت های نزدیک به ساحل شرقی شناخته می شوند. مصرف مشهود و میل به کیفیت نیز منجر به ترجیح شدید لباس‌های برچسب‌دار در میان بسیاری از طبقات متوسط ​​و بالا شده است.

تحمل بیان بدن که از جریان اصلی منحرف می شود، مانند خالکوبی کامل بدن یا برهنگی، به شدت با فرهنگ فرعی و مکانی که فرد ممکن است در آن قرار بگیرد، مرتبط است. تحمل نشان داده شده برای بیان شخصی مانند لباس های متقابل و پیرسینگ به میزان زیادی با مکان و فرهنگ فرعی متفاوت است و ممکن است در یک مکان کاملاً مناسب، اما در مکان دیگر تابو باشد.

شهرهایی مانند نیویورک، لس آنجلس، میامی، دالاس، سانفرانسیسکو و شیکاگو به خاطر بازارهای مد و لوازم آرایشی خود شناخته شده اند. مقاصد مد کوچکتر، اما با این وجود برجسته تر، آسپن، چارلستون، واشنگتن، دی سی، لاس وگاس، سیاتل، پورتلند، آتلانتا و بوستون هستند.

برخی از شهرها و مناطق در زمینه های خاصی تخصص دارند. به عنوان مثال، میامی برای لباس شنا، بوستون و منطقه عمومی نیوانگلند برای لباس‌های رسمی مردانه، لس آنجلس برای لباس‌های غیررسمی و لباس‌های زنانه، و شهرهایی مانند سیاتل و پورتلند برای مد سازگار با محیط زیست. شیکاگو به خاطر لباس‌های ورزشی‌اش معروف است و بهترین مقصد مد در بازار آمریکای میانه است. دالاس، هوستون، آستین، نشویل و آتلانتا بازارهای بزرگی برای صنایع مد سریع و لوازم آرایشی هستند، در کنار داشتن حس مد متمایز خود که عمدتاً شامل چکمه‌های کابویی و لباس کار، استفاده بیشتر از آرایش، رنگ‌های روشن‌تر و پاستلی هستند. صندل، مدل موی بازتر، پارچه های نازک تر و خنک به دلیل گرما و رطوبت منطقه.

نویسنده

Mahtab Etemadi

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.