لباس پادشاهان

منتشر شده در تاریخ ۲۹ مرداد، ۱۴۰۱

لباس پادشاهان قرون وسطی

تفاوت قابل توجهی بین لباس پادشاهان قرون وسطی در دوره های مختلف این بازه، وجود داشت. به عنوان مثال، در دوران اولیه قرون وسطی، لباس پادشاه نسبتاً ساده بود. اگرچه برای متمایز کردن او از مردم عادی، پیچیده‌تر و شیک‌تر بود؛ اما در اواخر این دوره، مردم عادی نمی‌توانستند رنگ‌ها و سبک‌های خاصی را که مخصوص لباس پادشاهان بود بپوشند.

تاریخچه ی لباس

پادشاهان اروپای غربی، شکوه و جلال لباس امپراتوری بیزانس را تحسین و بسیاری از سبک های آن را تقلید می کردند. کت های بلند ابریشم که با نخ طلا، گلدوزی شده بود و معمولاً توسط پادشاهان قرون وسطی پوشیده می شد. رنگ ارغوانی معمولاً برای لباس پادشاهان بود و در این زمان نشانه اعتبار بود. تونیک‌های بلند T شکل، غالباً توسط پادشاهان این دوره، در مراسم تاج گذاری و رویدادهای مهمی که برای تحت تأثیر قرار دادن مهمانان مهم بود، می‌پوشیدند.

در اوایل قرون وسطی، پادشاهان بیشتر از شنل های بلند و کت های چرمی استفاده می کردند. کفش های آنها نیز از چرم های نسبتا بی کیفیت ساخته شده بود. با این حال، این روند در قرون میانی و اواخر قرون وسطی تغییر کرد و استفاده غنی از ابریشم و خز رایج شد. به عنوان مثال، پادشاه فرانسه، لوئیس نهم، کت موی شتری، شنل ابریشمی سیاه و کلاهی که با پرهای طاووس تزئین شده، همراه با کت می پوشید. بنابراین لباس پادشاه قرون وسطی در اواخر قرون وسطی بسیار تزئین می شد.

پادشاهان در دوره قرون وسطی، همچنان لباس‌های بیزانسی را می پوشیدند که در اوایل این دوره رایج بود. در اوایل قرن 11 میلادی، رایج بود که پادشاهان لباس‌های بلند و مفصلی می‌پوشیدند که معمولاً در کمر جمع می‌شد. ملکه ها، لباس هایی می پوشیدند که از مرغوب ترین خزها و زیباترین پارچه ها ساخته می شد. روسری هایی که با تاج ترکیب می شدند، در این دوره، بسیار محبوب بودند.

قوانین لباس پادشاهان

مجموعه ای از قوانین در سال 1463، به وضوح یک سری لباس و رنگ های محدود را برای مردم عادی تعریف کرد و تفاوت شدیدی را بین لباس های سلطنتی و لباس های مردم عادی ایجاد کرد. این قوانین عمدتاً برای حفظ تفاوت بین لباس پادشاهان قرون وسطی و لباس طبقات متوسط وضع شده بودند. زیرا طبقه متوسط به دلیل فشارهای اجتماعی و افزایش ثروت می توانست از اشرافیت تقلید کند. اما طبقات پایین تر، از پوشیدن لباس هایی به تقلید از اشراف، منع شده بودند.

یک پادشاه قرون وسطایی، در زندگی روزمره چه می پوشید؟

از آنجایی که یک پادشاه قرون وسطایی مجبور بود تقریباً هر روز در شورای خود شرکت کند و با افراد مختلف ملاقات کند، لباس روزانه او کاملاً استادانه بود و از ابریشم، خز و حتی جواهرات استفاده فراوانی می کرد. عناصر متداول لباس پادشاهان قرون وسطی شامل پیراهن بلند، کمربندهای طلایی و جوراب بلند بود. حتی در هنگام شکار هم ترجیح می دادند به جای لباس های کاربردی شکار، لباس های ظریف ابریشمی بپوشند.

لباس شکار و جنگ

نوع لباس‌هایی که فرمانروایان قرون وسطی برای شکار و نبرد می‌پوشیدند، کاربردی‌تر از لباس‌های سلطنتی و تشریفاتی بود که اغلب می‌پوشیدند. پادشاهان قرون وسطی، اغلب در نبرد و یا شکار در سرزمین های خود بودند. این امر باعث می شد لباس تشریفاتی معمولی نامناسب باشد و لباس های سلطنتی کاربردی تری مانند شنل کوتاه، کت و پیراهن بپوشند.

لباس پادشاهان قرون وسطی | رگالیا

پادشاهان قرون وسطی از طریق نشان ها و نقش های روی لباسشان، موقعیت و ثروت خود را به سایر مردم نشان می دادند. پادشاهان رگالیا (Regalia) (چیزهای سلطنتی) را می پوشیدند. مهمترین بخش لباس پادشاهان قرون وسطی، تاج او بود که ثروت و موقعیت او را نشان می داد.

پادشاهان قرون وسطی اغلب لباس های بلند و گرانقیمت را با دیگر اکسسوری های سلطنتی مانند:

انگشترهای ظریف و نگین دار، عصا و گوی، خنجر و شمشیر تزئینی، دستبند و دستکش می پوشیدند.

مد قرون وسطی مد در قرون وسطی، به شدت تحت تأثیر سبک لباس پادشاهان قرون وسطی یا لباس ملکه بود. سبک مد قرون وسطی، از سال 1100 میلادی به بعد، به دلیل افزایش تجارت، ثروت و تماس با سایر نقاط جهان، به شدت تغییر کرد. بنابراین لباس پادشاهان قرون وسطایی از این زمان به بعد پیچیده‌تر شد و این در لباس‌ مردم نیز منعکس شد.

پادشاهان مشهور و لباس آنها

پادشاهان بزرگ هم، از زمان قرون وسطی قدرت شگفت انگیز پارچه و لباس را پذیرفته اند. از لباس‌های سنگین با جواهرات گرفته تا کت و شلوارهایی که با توری طلایی پوشانده شده‌اند. در این جا، ما به متظاهرترین و تأثیرگذارترین خاندان سلطنتی در طول اعصار نگاه خواهیم کرد و سبک‌ها، پارچه‌ها و شکل‌هایی را که در آغوش گرفته‌اند را مورد بررسی قرار می‌دهیم تا وضعیتی خداگونه را به عموم مردم دوستدار خود نشان دهند.

یکی از بدنام ترین پادشاهان تمام دوران، پادشاه هنری هشتم از سال 1509 تا 1547 بر انگلستان حکومت کرد. هنری تودور، که به خاطر داشتن 6 همسر و همچنین سبک زندگی اش شناخته شده بود، هر سال 16000 دوکات (معادل 3140000 دلار بر اساس استانداردهای امروزی) برای لباس خرج می کرد. هنری که توسط سفیر ونیزی به عنوان «خوش تیپ‌ترین شخصیتی که تا به حال به آن چشم دوخته‌ام» در نظر گرفته می‌شود. از تأکید بر شانه ی پهن و مردانه‌اش با سرشانه‌های بزرگ پف ‌کرده، و همچنین پوشیدن خزهای مجلل و گردن‌بندهای طلا لذت می‌برد.

در اواخر سلطنت هنری، مریم، ملکه اسکاتلند در سال 1542 رهبر اسکاتلند شد و تا سال 1567 باقی ماند. مری که از سن جوانی با دوفن فرانسوا، فرانسوی بیوه بود، بیشتر عمر خود را با پوشیدن مجموعه‌های سیاه و سفید از جمله لباس‌های بلند و مشکی گذراند. با روکش های سفید تزئین شده در یقه و آستین ها. در بسیاری از پرتره‌ها، او با لباس عزاداری سنتی فرانسوی به رنگ سفید شبح‌آلود دیده می‌شود که در برابر رنگ پریده‌اش، اثیری شناخته شده است. کمر باریک، یقه‌های مربعی، و سینه‌ای صاف نشان‌دهنده سبک تودور زنانه است.

برخلاف رقیب سختگیر اسکاتلندی خود، ملکه الیزابت اول، ملکه انگلستان و ایرلند از سال 1558 تا 1603، از پیروان بزرگ مد بود که از لباس پوشیدن برای تحت تأثیر قرار دادن لذت می برد. الیزابت با مهندسی تصویری از ثروت، اقتدار و قدرت، برای نقش “ملکه باکره” لباس پوشید. اغلب با پارچه های سفید، هاله ای تقریباً مقدس به خود می بخشید. او همچنین لباس‌هایی با تزیینات غنی که با نخ‌های رنگی گلدوزی شده بود، یا با سنگ‌های قیمتی گرانبها، با آستین‌های بزرگ و مخصوص دوران الیزابت می‌پوشید. کمد لباس الیزابت آنقدر مجلل و گسترده بود که گفته می شد او بیش از 2000 لباس در کلکسیون خود دارد.

لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه که اغلب به عنوان پادشاه مد شناخته می شود، با قرار دادن فرانسه به عنوان پایتخت مد لباس و همچنین معرفی فصلی بودن مد که امروزه باقی مانده است، اعتبار دارد. لویی با درک قدرت لباس به عنوان ابزاری سیاسی برای تبلیغات خود، سبک باروک را در طول سلطنت طولانی خود از سال 1643 تا 1715 با پارچه های ظریف از جمله ابریشم و پارچه های غنی و تیره که با روبان های ظریف، گلدوزی های طلایی، توری تزئین شده بود، اختراع کرد.

زمانی که ماری آنتوانت در سال 1775 ملکه فرانسه شد، سبک تزئینی سبک روکوکو کاملاً جاری بود. زیرا پارچه‌های براق و ابریشمی در رنگ‌های پاستلی با زواید، ژله‌ها، پاپیون و توری ترکیب شدند. ماری آنتوانت پیشتاز زیبایی شناسی بود که دوران را تعریف می کرد. از مدل موهای بزرگ او گرفته تا تاج های گل، طرح های رنگارنگ، کرست های کوچک و دامن های بزرگ، پهن و کوتاه. لباس ماری آنتوانت که به طرز مضحکی غیرکاربردی و محدودکننده بود، مانند بسیاری از اعضای خانواده سلطنتی قبل از او، صرفاً برای ایجاد تأثیر و اثبات موقعیت خود به عنوان یک مقام سلطنتی طراحی شده بود. لوسی ورسلی، مورخ، با تأمل در مدهای تاریخی پادشاهان در طول اعصار، از جمله ماری آنتوانت، سبک‌های آنها را «…لباس‌هایی که اساساً برای هیچ چیز به‌جز زیبا به نظر رسیدن و در انتظار بودن، فایده‌ای ندارند» نامید.

نویسنده

Mahtab Etemadi

شما میتوانید این مطلب و مطالب مشابه را در پیج اینستاگرام ما مشاهده کنید.